Lieve mensen,

Afgelopen week was denk ik de leukste week die ik hier op het eiland heb gehad. Ik heb ontzettend genoten van de aanwezigheid van Juud en Fernand. Ze hebben me ontzettend laten lachen en ik had hun humor oprecht gemist. Ook hebben ze me weer bewust gemaakt van de mooie plekken op Curaçao, maar ook de lelijke plekken en het vele afval.

De eerste vrijdag hadden we natuurlijk gelijk de berg beklommen waarbij we een prachtig uitzicht hadden over het eiland. Ook die zaterdag hebben we een mooie plek van het eiland bezocht. Shete Boka ligt aan de Noord-West kant van Curaçao en hier spat het water tegen de rotsen. Er waren verschillende plekken waar dit op een bijzondere manier gebeurt en ik denk dat boka pistol het meeste indruk op mij maakte. Hier spat het water met een knal tegen de rotsen om vervolgens de zee weer in te worden gegooid. Na de nodige foto’s, zijn we verder gegaan naar de andere boka’s, één in een grot, waar het water naar binnen stroomt en één met een wandelpad door een soort sprookjesbos. Omdat het zo heet en ver lopen was hebben we de laatste boka niet bezocht en zijn we met een ommetje over het westpunt naar Lagun gereden om hier uitgebreid op het strand te kunnen liggen. Hopend om schildpadden te kunnen spotten is Juud nog tegen een aantal snorkelaars opgezwommen en zijn Fernand en ik nog een half opgegeten vis gespot. De schildpadden hebben we helaas niet gezien.

Zondag ging om half zes mijn wekker omdat ik met Wendy en Marlyse had bedacht om de colorwalk te gaan doen. Net als met de colorrun in Nederland wordt je tijdens het lopen ondergedompeld in gekleurd poeder. Een hele ervaring en erg gezellig! In totaal hebben we vijf kilometer afgelegd door Otrabanda waarbij we elke 800 meter een kleur over ons heen kregen. In alle kleuren van de regenboog kwamen we na een uurtje lopen weer op het beginpunt aan waar we moesten geloven aan de grote colorsplash. Elke deelnemer had een zakje poeder gekregen en al deze zakjes gingen de lucht in. Uiteindelijk waren we dus compleet gekleurd in alle kleuren van de regenboog. Thuis hebben we elkaars rug moeten schrobben om de boel er weer af te krijgen. Inmiddels waren Juud en Fernand ook al wakker en ben ik schoongeboend met hen flamingo’s gaan spotten, ons was alleen een wat mooier uitzicht beloofd. De flamingo’s waren wat ver weg. Daarom zijn we naar Porto Mari gereden om hier op het strand te hangen en weer te snorkelen en ik heb nog wat bij kunnen slapen. ’s Avonds zijn we naar Wet and Wild geweest, een feest op het strand met een foute naam. Hier hebben we kunnen genieten van de Antilliaanse dans, waarna Juud en Fernand niet meer durfden te dansen, ik heb me er inmiddels overheen gezet, ik ben nu eenmaal Nederlander.

Fernand had gehoord of gelezen dat je bij Sint Joris baai erg goed kunt kiten. Uiteraard had hij al zijn kitespullen meegenomen naar Curaçao, helaas paste het board niet meer in de bagage. Maandag zijn we naar de Sint Joris baai geweest, een verlaten baai met afval langs de route. De kiteschool had ongeveer nul aanwezige werknemers en toen we belden met het nummer dat op een van de containers stond die fungeerden als school en opslag, bleek dat het niet mogelijk was om het juiste board te huren. Na enige teleurstelling hebben we een sightseeing tour door Punda gemaakt. Eerst hebben we een aantal winkels bezocht, waarna het voor Juud en Fernand duidelijk was waarom ze kleding voor mij uit Nederland mee moesten nemen. Vervolgens zijn we over de ronde markt gelopen waar het me nog meeviel hoeveel ons werd aangesmeerd. Wellicht omdat Fernand zijn pas weer had gevonden. Nadat we een drankje hadden gedaan op het Wilhelminaplein, waarbij de nodige foto’s zijn genomen met de Curaçao letters, zijn we naar de drijvende markt geweest. Mijn vriend stond ons al toe te zwaaien terwijl hij fietsbewegingen maakte. Uiteraard kwam ik er niet onderuit om Juud en Fernand voor te stellen, waarna hij Juud en mij een banaan gaf. Fernand moest er voor betalen, hoewel hij wel te horen kreeg dat hij een mooie man is. Na deze hete middag in Punda zijn we bij het vakantiehuisje van Juud en Fernand gaan hangen om vervolgens een bumpy ride te maken naar een restaurant dat de ouders van Wendy hadden uitgekozen. We kwamen Antilliaans te laat, maar hebben kunnen genieten van heerlijk eten en de gezelligheid van de ouders van Wendy, die de volgende dag weer naar Nederland zouden vertrekken, en Wendy zelf natuurlijk.

Tijdens het eten met de ouders van Wendy was ons beloofd dat de schildpadden bij Lagun tussen tien en elf uur ’s ochtends gevoerd werden. Juud en Fernand waren vastbesloten om tijdens hun verblijf schildpadden te spotten, dus stonden ze om negen uur bij mij op de stoep om naar Lagun te rijden. Toen we hier aankwamen waren er kinderen die zwemles kregen in de baai van Lagun, we verwachtten niet dat schildpadden daar gelukkig van zouden worden. Toen ik vroeg aan een werknemer van Lagun of de schildpadden vandaag gevoerd werden, reageerde hij bevestigend, dit zou om vier uur ’s middags gebeuren. Toen ben ik maar rustig op een bedje gaan zitten om een sinaasappel te eten met de gedachte dat we nog de hele dag de tijd hadden. Dit lukte aardig, totdat Fernand bedacht dat we ergens anders heen konden, Lagun hadden we namelijk al gezien. Toen ik voorstelde om naar Santa Cruz te gaan, waar zij met Captain Goodlife mee konden, zat Fernand al in de auto terwijl ik halverwege mijn sinaasappel was en met dit ding half in mijn mond mijn spullen bij elkaar probeerde te rapen. Goed, eenmaal bij Santa Cruz zou Captain Goodlife een uur later vertrekken waardoor we hier dus nog een uur op het strand konden hangen. Juud en Fernand zijn vervolgens met Captain Goodlife mee geweest en hebben kunnen genieten van de blauwe kamer en het lavastrand waar ik een aantal weken geleden al geweest ben. Ik heb op het strand heerlijk bij kunnen slapen terwijl ik op de spullen paste.

Woensdag zijn Juud en Fernand gaan duiken. Dit gaf mij de kans om in Punda een souvenir voor hen te kopen. Ik heb heel Willemstad doorgelopen om vervolgens op de ronde markt uit te komen waar ik houten wijnglazen voor ze heb gekocht bij een vrouw die mij graag haar hele kraam had verkocht. In de middag heb ik nog wat voor stage gedaan en in de avond hebben we bij kunnen praten terwijl we uit eten gingen. Ik houd erg van het proberen van locale gerechten en ik was erg nieuwsgierig naar het gestoofde geitenvlees. Het was heerlijk! Ook deze avond heb ik Juud en Fernand meegenomen naar een strandfeest, waar het goed warm was en wat minder Antillianen, waardoor Juud en Fernand wat danspasjes durfden te wagen.

Omdat ik had gehoord dat je bij tugboat, een gezonken sleepboot, erg mooi kunt snorkelen en omdat Fernand inmiddels een GoPro camera had, zijn we donderdag naar tugboat vertrokken. Na het nodige gezoek en rondgevraag kwamen we aan op het windloze baaitje van Tugboat. Nadat we een stukje hadden gezwommen kwamen de vissen ons al tegemoet! Werkelijk prachtig om te zien, we hebben zelf een soort mini rog gespot. Toen we het in het water uiteindelijk koud kregen zijn we weer op het land gegaan om deze keer bij Mambo op het strand te gaan liggen. Juud en Fernand waren niet bijzonder gecharmeerd van dit strand, het is namelijk erg toeristisch. Wel heb ik Juud medefan kunnen maken van de frozen yoghurt ijsjes die hier verkocht worden welke je zelf nog kunt versieren. Na weer een heerlijke dag met Juud en Fernand ben ik nog thuis gaan barbecueën met huisgenoten. Ook thuis was er namelijk bezoek, vier meiden die stage lopen in Suriname kwamen Curaçao bezoeken. Ook dit was erg gezellig en een goede afsluiting van de dag.

Vrijdagochtend stonden Juud en Fernand om kwart over zes op de stoep. Om kwart voor zeven vertrok namelijk de boot naar klein Curaçao. Eenmaal bij de boot uitgerust met kitespullen, snorkels en andere entertainment, waren we de portemonnee vergeten. Met dezelfde uitrusting zijn we weer terug gaan rijden door de stromende regen. In de auto heb ik gebeld met de organisatie die mij adviseerden om weer terug te komen en na afloop te betalen. Gelukkig zijn mensen hier van goed vertrouwen en konden we dus toch mee. Voor de reis naar klein Curaçao waren we gewaarschuwd dat we gegarandeerd zeeziek zouden worden. Goed, reispillen hadden we niet en op hoop van zegen begon onze reis. De golven waren inderdaad niet mis en we zagen de een na de ander groen worden en naar beneden begeleid worden om daar hun maaginhoud te legen. Gelukkig zijn wij gezegend met een sterke maag, maar als ik zou zeggen dat ik me nooit beter heb gevoeld zou ik liegen. Eenmaal aangekomen op klein Curaçao konden we genieten van een kleine regenbui met prachtig uitzicht! Ook kregen we gelijk een ontbijt aangeboden, broodjes kaas, ham en krentenbollen. Vervolgens ben ik weer in slaap gevallen op een strandbed terwijl Fernand aan het kiten was en Judith hem fotografeerde. Toen Fernand uit het water kwam en vertelde dat hij wilde gaan snorkelen, wist ik dat ik met hem mee moest als ik schildpadden wilde zien. Samen met Fernand ben ik dus de zee in gedoken en na goed zoeken hebben we uiteindelijk drie schildpadden kunnen zien! We hebben zelfs nog een stukje met ze mee kunnen zwemmen. Hierna hebben we een wandelingetje gemaakt over het eiland waarbij we ook hier veel afval tegenkwamen en salamanders, heel veel salamanders. Aan het einde van onze tocht klonk de scheepshoorn die ons waarschuwde om te komen barbecueën. We hebben genoten van een voor ons verzorgde barbecue inclusief ananas en watermeloen. Helaas ging deze dag veel te snel voorbij, na nog een korte kitesessie voor Fernand, fotografiesessie voor Juud en slaapsessie voor Tanja moesten we onze spullen weer inpakken en vertrokken we weer naar ‘groot’ Curaçao. Waar we voor de laatste keer ’s avonds uit eten gingen.

Zaterdag was het de laatste dag voor Juud en Fernand op Curaçao. Fernand wilde nog graag gaan kiten met een vriend van hem bij Sint Joris. Samen met Juud ben ik bij Saint Tropez gaan liggen, een zwembad met uitzicht op zee. Vervolgens zijn we naar Hato gereden, waar ik mijn tranen niet in kon houden en Juud en Fernand voor de laatste keer keihard heb geknuffeld. Gelukkig werd ik toen ze weg waren getroost door een man die met droge ogen zijn dochter uit stond te zwaaien die hij twaalf jaar niet had gezien en pas in december weer zou zien.

Juud en Fernand verbleven in de buurt van Mambo en om mijn laatste vrije dag toch nog een beetje in het teken van Juud en Fernand te houden ben ik samen met Marlyse al vroeg op dit strand gaan liggen waar we de hele dag gelegen hebben. ’s Avonds hebben we nog een film gekeken om het weekend en mijn vakantie helemaal af te sluiten. Vandaag ben ik weer begonnen met stage met het vooruitzicht dat ik nog maar zes weken stage hoef te lopen, waarna ik weer twee weken vakantie heb. Twee derde van mijn verblijf zit er alweer op en hoewel ik graag mijn andere zussen en mijn broers ook zou willen knuffelen, ben ik nog lang niet klaar met dit eiland.

Groetjes Tanja