Lieve mensen,

Op mijn stage ben ik afgelopen week vooral bezig geweest met het in elkaar zetten van de voorlichting die ik afgelopen woensdag gegeven heb. De voorlichting ging over zelfvertrouwen en hield ik voor ouders die hun kinderen op kinderdagverblijf De Dotjes hebben zitten. Ik had op ongeveer tien ouders gerekend, aangezien dit kinderdagverblijf pas in januari geopend is. De directrice is echter fanatiek en ze was erg enthousiast over de voorlichting, maar ook over de rest van haar werk. Uiteindelijk waren er dus vijfendertig mensen en iemand van de krant die mij kwam filmen en verschillende foto’s maakte. Eerst hield de directrice een praatje in het Papiaments over de school, waarna Shanti mij in het Nederlands introduceerde. Ik verbaasde me erover hoe weinig zenuwen ik had en begon mijn verhaal te vertellen. Het ging bijzonder goed, hoewel ik het op het einde wel erg lastig vond om de vragen te beantwoorden. Zo was er een vrouw die vroeg hoe zij met haar dochter om moet gaan die haar zoontje naar beneden haalt. Gelukkig was daar Shanti die mijn advies aan kon vullen met haar iets uitgebreidere ervaring. Eigenlijk waren alle reacties erg positief, ik had alleen wat harder mogen praten en wat meer intonatie mogen gebruiken. Van de cameraman heb ik verder nog niks gehoord, ik weet eigenlijk niet of ik dit jammer of juist fijn vind. Ook Shanti was erg tevreden en heeft me gelijk meer vrijheden gegeven. Zo mag ik de voorlichting nog een keer gaan geven waarbij ik het meer zelf organiseer en ik mag in mijn eentje een jongen gaan coachen die wat problemen op school heeft.

Naast stagelopen heb ik natuurlijk ook andere dingen gedaan. Hoewel het weekend voor de voorlichting een vrij rustig weekend was. Zaterdag heb ik met huisgenoten op het strand gelegen, waar we ook nog een drankje hebben gedaan. Er was ons beloofd dat we Enrique Iglesias zouden zien terwijl hij zijn nieuwe videoclip op ging nemen. We hebben hem alleen nooit gezien en hebben er eerlijk gezegd ook niet heel veel moeite voor gedaan. Zondag ben ik de middag samen met Wendy naar de grotten van Hato gegaan. Dit zijn druipsteengrotten waar in de slaventijd slaven hadden gezeten die van de plantage waren gevlucht. Bij de grotten was ook een indianen pad waarlangs verschillende struiken, bomen en andere begroeiingen te zien waren. Ook waren er genoeg dieren, salamanders, leguanen, vogels en schildpadden die ons bijzonder interessant vonden, ze kwamen helemaal naar ons toegelopen.

Afgelopen vrijdag waren Wendy en ik door een huisgenoot uitgenodigd om met haar stageklas mee te gaan met een uitje om geld in te zamelen voor de musical van groep acht en het groep-acht-kamp. Het voelde oprecht als een schoolreisje, met allemaal gillende kinderen, een fles water en een appel werden we in een bus gezet waarmee we langs bezienswaardigheden op Curaçao reden die door toeristen niet veel worden bezocht. Eerst kwamen wel langs ongeveer de enige groene plek op Curaçao, hier is een zoetwaterbron en groeit dus van alles. Ook komen hier locals water halen om bijvoorbeeld hun auto te wassen of om het water als drinkwater te gebruiken. Na dit bewonderd te hebben, gingen we weer met z’n allen de hete bus in om door te rijden naar Jan Kok, een landhuis waar kunstwerken te zien zijn. Niet per se mijn smaak kunst, wel een mooi landhuis en leuk om te zien hoe het huis van de plantagehouders er uit zag. Onze laatste stop was bij een baai waar zeeschildpadden te zien waren. Schildpadden achtervolgen Wendy en mij ben ik bang. Na een klim met gevaar voor eigen leven op een rots konden we beneden in het water enkele zeeschildpadden zien. De weg er naar toe was al erg mooi, een prachtig uitzicht en gigantische cactussen, waar Wendy en ik foto’s van maakte terwijl alle kinderen al vooruit gerend waren. Niet dat we dat laatste heel erg vonden. In de bus kregen we op de terugweg een voorproefje van de musical, er werden luidkeels verschillende liedjes uit de musical gezongen, maar later ook voor ons bekende nummers. We hebben uiteraard uit volle borst meegezongen met ‘Ik heb geen bananen vandaag’ en ‘Hotel California’. Wat een spetterend einde gaf aan ons schoolreisje.

Zaterdag ben ik weer met verschillende huisgenoten naar het strand geweest en hier een drankje gedaan om ’s avonds uit te gaan en alle gillende kinderen van de dag ervoor te vergeten. Zondag zijn we naar een zwembad geweest waar we heerlijk hebben gelegen/geslapen/gelezen en in de avond heb ik met alle huisgenoten genoten van een barbecue, om vandaag weer fris en fruitig op stage te zitten.

Groeten, Tanja